Friday, April 06, 2012

Events preceding Easter - គេ​ចាប់​ព្រះយេស៊ូ


គេ​ចាប់​ព្រះយេស៊ូ 

កាល​ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ដូច្នោះ​រួច​ហើយ ព្រះអង្គ​យាង​ទៅ​ខាង​នាយ​ជ្រោះ​កេដ្រូន​ ជា​មួយ​ពួក​សិស្ស។  នៅ​ទី​នោះ មាន​សួន​ឧទ្យាន​មួយ។  ព្រះអង្គ​យាង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សួន​ឧទ្យាន​នោះ​ ជា​មួយ​ពួក​សិស្ស។  
 
រីឯ​យូដាស​ជា​អ្នក​ក្បត់​ព្រះអង្គ ​ក៏​ស្គាល់​កន្លែង​នោះ​ដែរ, ព្រោះ​ជា​កន្លែង​ដែល​ព្រះយេស៊ូ និង​ពួក​សិស្ស ​ធ្លាប់​ជួបជុំ​គ្នា​ជា​ញឹកញាប់។  ដូច្នេះ យូដាស​នាំ​កង​ទាហាន និង​កង​រក្សា​ព្រះវិហារ​ ចូល​មក, ទាំង​កាន់​ចន្លុះ, កាន់​គោម, កាន់​អាវុធ​ផង។  ពួក​នាយក​បូជាចារ្យ និង​ពួក​ខាង​គណៈ​ផារីស៊ី បាន​ចាត់​អ្នក​ទាំង​នោះ​អោយ​មក។
 
ព្រះយេស៊ូ​ឈ្វេង​យល់​ហេតុការណ៍​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ត្រូវ​កើត​ដល់​ព្រះអង្គ។  ព្រះអង្គ​ក៏​យាង​ទៅ​មុខ, មាន​ព្រះបន្ទូល​សួរ​គេ​ថា៖ «អ្នក​រាល់​គ្នា ​មក​រក​នរណា?»

គេ​ទូល​ព្រះអង្គ​ថា៖ «រក​ឈ្មោះ​យេស៊ូ​ ជា​អ្នក​ភូមិ​ណាសារ៉ែត។»

ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គេ​ថា៖ «គឺ​ខ្ញុំ​ហ្នឹង​ហើយ។»  រីឯ​យូដាស ​ជា​អ្នក​ក្បត់​ព្រះអង្គ ​ក៏​នៅ​ជា​មួយ​ពួក​គេ​ដែរ។  កាល​ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គេ​ថា “គឺ​ខ្ញុំ​ហ្នឹង​ហើយ” ដូច្នេះ​, គេ​ថយ​ក្រោយ, ហើយ​ដួល​ដាច់ផ្ងារ​ទាំង​អស់​គ្នា។
 
ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​សួរ​គេ​ម្ដង​ទៀត​ថា៖ «អ្នក​រាល់​គ្នា​មក​រក​នរណា?» 
គេ​ទូល​ថា៖ «រក​ឈ្មោះ​យេស៊ូ​ ជា​អ្នក​ភូមិ​ណាសារ៉ែត។»
 
ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូលទៅ​គេ​ថា៖ «ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថា ខ្ញុំ​ហ្នឹង​ហើយ។  បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មក​រក​ខ្ញុំ ទុក​អោយ​អ្នក​ទាំង​នេះ​ចេញ​ទៅ​ចុះ។»  ព្រះអង្គ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ដូច្នេះ ស្រប​តាម​សេចក្ដី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ថ្លែង​ទុក​មក​ថា «អស់​អ្នក​ដែល​ព្រះអង្គ​ប្រទាន​មក​ទូលបង្គំ ឥត​មាន​នរណា​ម្នាក់​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ។»
 
លោក​ស៊ីម៉ូន​ពេត្រុស​ មាន​ដាវ​មួយ។  គាត់​ហូត​កាប់​អ្នក​បំរើ​ម្នាក់​របស់​លោក​មហា​បូជាចារ្យ​ដាច់​ស្លឹក​ត្រចៀក​ស្ដាំ។  អ្នក​បំរើ​នោះ​ឈ្មោះ​ម៉ាលកុស។
 
ព្រះយេស៊ូ​មាន​ ព្រះបន្ទូល​ទៅ​លោក​ពេត្រុស​ថា៖ «ស៊ក​ដាវ​ទៅ​ក្នុង​ស្រោម​វិញ​ទៅ!  តើ​អ្នក​មិន​ចង់​អោយ​ខ្ញុំ​ផឹក​ពី​ពែង​នៃ​ទុក្ខ​លំបាក ដែល​ព្រះបិតា​ប្រទាន​មក​ខ្ញុំ​ទេ​ឬ?» 

ព្រះយេស៊ូ​នៅ​មុខ​លោក​មហា​បូជាចារ្យ; ​លោក​ពេត្រុស​បដិសេធ​មិន​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះយេស៊ូ 

ពួក​ទាហាន និង​មេ​បញ្ជាការ​របស់​គេ ព្រម​ទាំង​កង​រក្សា​ព្រះវិហារ​របស់​ជន​ជាតិ​យូដា នាំ​គ្នា​ចាប់​ព្រះយេស៊ូ, ​ហើយ​ចង​ព្រះអង្គ។  គេ​នាំ​ព្រះអង្គ​ទៅ​ជួប​លោក​អាណ​មុន​គេ ព្រោះ​លោក​ត្រូវ​ជា​ឪពុក​ក្មេក​របស់​លោក​កៃផាស ដែល​កាន់​តំណែង​ជា​មហា​បូជាចារ្យ​នៅ​ឆ្នាំ​នោះ។  គឺ​លោក​កៃផាស​នេះ​ហើយ ដែល​បាន​អោយ​យោបល់​ទៅ​ជន​ជាតិ​យូដា​ថា គួរ​អោយ​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់​ស្លាប់ ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​ប្រជារាស្ត្រ។
 
លោក​ស៊ីម៉ូន​ពេត្រុស ​ដើរ​តាម​ព្រះយេស៊ូ​ជា​មួយ​សិស្ស​ម្នាក់​ទៀត។  លោក​មហា​បូជាចារ្យ​ស្គាល់​សិស្ស​ម្នាក់​នោះ, ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​គាត់​អាច​ចូល​ជា​មួយ​ព្រះយេស៊ូ ទៅ​ទីធ្លា​ខាង​ក្នុង​ដំណាក់​របស់​លោក​មហា​បូជាចារ្យ។   រីឯ​លោក​ពេត្រុស​វិញ, គាត់​ឈរ​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ក្បែរ​មាត់​ទ្វារ។  សិស្ស​ដែល​លោក​មហា​បូជាចារ្យ​ស្គាល់​នោះ ក៏​ចេញ​មក​និយាយ​ជា​មួយ​ស្ត្រី​ម្នាក់​ជា​អ្នក​យាម​ទ្វារ, ហើយ​នាំ​លោក​ពេត្រុស​ចូល​ទៅ​ខាង​ក្នុង​ដែរ។
 
ស្ត្រី​បំរើ​ជា​អ្នក​យាម​ទ្វារ ​និយាយ​ទៅ​កាន់​លោក​ពេត្រុស​ថា៖ «អ្នក​ឯង​ជា​សិស្ស​របស់​អ្នក​នោះ​ដែរ​មែន​ឬ?»

លោក​ពេត្រុស​តប​ថា៖ «ទេ, មិន​មែន​ទេ។»
 
ពួក​អ្នក​បំរើ​របស់​លោកមហា​បូជាចារ្យ និង​កង​រក្សា​ព្រះវិហារ​ នាំ​គ្នា​បង្កាត់​ភ្លើង​អាំង, ព្រោះ​ពេល​នោះ​រងា​ណាស់។  លោក​ពេត្រុស​ក៏​នៅ​អាំង​ភ្លើង​ជា​មួយ​ពួក​គេ​ដែរ។

មហា​បូជាចារ្យ​សួរ​ចម្លើយ​ព្រះយេស៊ូ 

លោក​មហា​បូជាចារ្យ សួរ​ព្រះយេស៊ូ​អំពី​ពួក​សិស្សរបស់​ព្រះអង្គ និង​អំពី​សេចក្ដី​ដែល​ព្រះអង្គ​បង្រៀន។  

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​តប​ទៅ​លោក​វិញ​ថា៖ «ខ្ញុំ​បាន​និយាយ ដោយ​ចេញ​មុខ​ ប្រាប់​មនុស្ស​លោក។  ខ្ញុំ​តែង​បង្រៀន​នៅ​ក្នុង​សាលា​ប្រជុំ និង​នៅ​ក្នុង​ព្រះវិហារ, ជា​កន្លែង​ដែល​ជន​ជាតិ​យូដា​ទាំង​អស់​ជួបជុំ​គ្នា, គឺ​ឥត​និយាយ​ក្នុង​ទី​លាក់​កំបាំង​ទេ។  ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​បាន​ជា​លោក​សួរ​ខ្ញុំ?  សូម​លោក​សួរ​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ឮ​សេចក្ដី​ខ្ញុំ​និយាយ​នោះ​ទៅ ដ្បិត​គេ​សុទ្ធ​តែ​ដឹង​អំពី​អ្វីៗ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​និយាយ។»

ពេល​ឮ​ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ដូច្នោះ ទាហាន​ម្នាក់​ក្នុង​កង​រក្សា​ព្រះវិហារ​ដែល​ឈរ​នៅ​ក្បែរ​នោះ ទះ​កំផ្លៀង​ព្រះអង្គ, ទាំង​ពោល​ថា៖ «ម្ដេច​ក៏​អ្នក​ឯង​ហ៊ាន​ឆ្លើយ​របៀប​នេះ​ទៅ​លោក​មហា​បូជាចារ្យ!»


ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​តប​ទៅ​ទាហាន​នោះ​វិញ​ថា៖ «បើ​ខ្ញុំ​និយាយ​ខុស​ឆ្គង សុំ​ប្រាប់​មើល៍។  តើ​មាន​ឆ្គង​ត្រង់​ណា! តែ​បើ​ខ្ញុំ​និយាយ​ត្រឹម​ត្រូវ ម្ដេច​ក៏​អ្នក​វាយ​ខ្ញុំ?»

ពេល​នោះ លោក​អាណ​បញ្ជូន​ព្រះអង្គ ទាំង​ជាប់​ចំណង​ទៅ​លោក​កៃផាស​ជា​មហា​បូជាចារ្យ។

លោក​ពេត្រុស​បដិសេធ​សា​ជា​ថ្មី​ថា​មិន​ស្គាល់​ព្រះយេស៊ូ

លោក​ស៊ីម៉ូន​ពេត្រុស​ អាំង​ភ្លើង​នៅ​ទី​នោះ។ មាន​គេ​សួរ​លោក​ថា៖ «អ្នក​ឯង​ជា​សិស្ស​របស់​អ្នក​នោះ​ដែរ​មែន​ឬ?»

លោក​ពេត្រុស​ប្រកែក​ថា៖ «ទេ, មិន​មែន​ទេ។»

មាន​អ្នក​បំរើ​របស់​មហា​បូជាចារ្យម្នាក់​ត្រូវ​ជា​បង​ប្អូន​នឹង​អ្នក​ដែល​លោក​ពេត្រុស​កាប់​ដាច់​ស្លឹក​ត្រចៀក, ពោល​ថា៖ «ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ឃើញ​អ្នក​ឯង​នៅ​ក្នុង​សួន​ជា​មួយ​គាត់​ដែរ!»  លោក​ពេត្រុស​ប្រកែក​សា​ជា​ថ្មី​ម្ដង​ទៀត។  រំពេច​នោះ ស្រាប់​តែ​មាន់​រងាវ​ឡើង។

ព្រះយេស៊ូ​នៅ​មុខ​លោក​ពីឡាត

បន្ទាប់​មក គេ​បណ្ដើរ​ព្រះយេស៊ូ​ចេញ​ពី​ដំណាក់​លោក​កៃផាស ទៅ​បន្ទាយ​របស់​លោក​ទេសាភិបាល។ ពេល​នោះ ភ្លឺ​ស្រាងៗ​ហើយ។ ជន​ជាតិ​យូដា​ពុំ​បាន​ចូល​ក្នុង​បន្ទាយ​ទេ ព្រោះ​គេ​ខ្លាច​មាន​បាប នាំ​អោយ​ធ្វើ​ពិធី​ជប់លៀង​ក្នុង​ឱកាស​បុណ្យ​ចម្លង*​មិន​បាន​។  ដូច្នេះ លោក​ពីឡាត​ចេញ​មក​ជួប​ពួក​គេ​, សួរ​ថា៖ «តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចោទ​ប្រកាន់​អ្នក​នេះ​អំពី​រឿង​អ្វី?»

គេ​ជំរាប​លោក​ថា៖ «ប្រសិន​បើ​គាត់​មិន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទេ, យើង​ខ្ញុំ​នាំ​គាត់​មក​ជូន​លោក​ធ្វើ​អ្វី?»
 
លោក​ពីឡាត​មាន​ប្រសាសន៍ទៅ​គេ​ថា៖ «ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​យក​គាត់​ទៅ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស តាម​វិន័យ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ។»

ជន​ជាតិ​យូដា​ជំរាប​ទៅ​លោក​វិញ​ថា៖ «យើង​ខ្ញុំ​គ្មាន​សិទ្ធិ​ប្រហារ​ជីវិត​អ្នក​ណា​សោះ​ឡើយ។»  គេ​និយាយ​ដូច្នេះ ស្រប​តាម​សេចក្ដី​ដែល​ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​អំពី​របៀប​ព្រះអង្គ​ត្រូវ​សោយ​ទិវង្គត។

លោក​ពីឡាត​ចូល​ទៅ​ក្នុង​បន្ទាយ​វិញ, រួច​ហៅ​ព្រះយេស៊ូ​មក​សួរ​ថា៖ «តើ​អ្នក​ជា​ស្ដេច​របស់​ជន​ជាតិ​យូដា​មែន​ឬ?»
 
ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​តប​ថា៖ «លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ដូច្នេះ, តើ​មក​ពី​គំនិត​របស់​លោក​ផ្ទាល់ ឬ​មាន​អ្នក​ផ្សេង​ទៀត​ជំរាប​លោក?»

លោក​ពីឡាត​តប​វិញ​ថា៖ «ខ្ញុំ​មិន​មែន​ជា​ជន​ជាតិ​យូដា​ទេ!  គឺ​ជន​ជាតិ​របស់​អ្នក និង​ពួក​នាយក​បូជាចារ្យ​ទេ​តើ ដែល​បាន​បញ្ជូន​អ្នក​មក​ខ្ញុំ។  តើ​អ្នក​បាន​ធ្វើ​អ្វី?»

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​តប​ថា៖ «រាជ្យ​របស់​ខ្ញុំ​មិន​មែន​នៅ​ក្នុង​លោក​នេះ​ទេ។  ប្រសិន​បើ​រាជ្យ​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ក្នុង​លោក​នេះ​មែន ពួក​បំរើ​របស់​ខ្ញុំ​មុខ​ជា​នាំ​គ្នា​តយុទ្ធ​មិន​អោយ​គេ​បញ្ជូន​ខ្ញុំ​ទៅ​ ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​សាសន៍​យូដា​បាន​ឡើយ។  ប៉ុន្តែ រាជ្យ​របស់​ខ្ញុំ មិន​មែន​នៅ​លោក​នេះ​ទេ។»
  
លោក​ពីឡាត​ទូល​សួរ​ព្រះអង្គ​ថា៖ «បើ​ដូច្នេះ តើ​អ្នក​ជា​ស្ដេច​មែន​ឬ?»

ព្រះយេស៊ូ​មាន​ព្រះបន្ទូល​តប​ថា៖ «លោក​ទេ​តើ ដែល​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ខ្ញុំ​ជា​ស្ដេច។  ខ្ញុំ​កើត​មក, ហើយ​ខ្ញុំ​មក​ក្នុង​លោក​នេះ ដើម្បី​ផ្ដល់​សក្ខីភាព​អំពី​សេចក្ដី​ពិត។  អ្នក​ណា​កើត​ពី​សេចក្ដី​ពិត អ្នក​នោះ​នឹង​ស្ដាប់​សំឡេង​ខ្ញុំ។» 
 
លោក​ពីឡាត​ទូល​ព្រះអង្គ​ថា៖ «អ្វី​ទៅ ​សេចក្ដី​ពិត​នោះ?»

គេ​កាត់​ទោស​ប្រហារ​ជីវិត​ព្រះយេស៊ូ
 
លោក​ពីឡាត​មាន​ប្រសាសន៍​ដូច្នោះ​ហើយ, ក៏​ចេញ​ទៅ​ជួប​ជន​ជាតិ​យូដា​ជា​ថ្មី​ម្ដង​ទៀត, ​ប្រាប់​ថា៖ «ខ្ញុំ​ពុំ​ឃើញ​អ្នក​នេះ​មាន​ទោស​អ្វី​សោះ​ឡើយ។  តាម​ទំនៀមទម្លាប់​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា, ខ្ញុំ​ត្រូវ​ដោះ​លែង​អ្នក​ទោស​ម្នាក់​ក្នុង​ឱកាស​បុណ្យ​ចម្លង*។  តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​អោយ​ខ្ញុំ​ដោះ​លែង​ស្ដេច​យូដា​ឬ​ទេ?»

ពេល​នោះ គេ​នាំ​គ្នា​ស្រែក​ឡើង​សា​ជា​ថ្មី​ថា៖ «កុំ​ដោះ​លែង​អ្នក​នេះ​ឡើយ!  សូម​ដោះ​លែង​បារ៉ាបាស​វិញ!»  រីឯ​ឈ្មោះ​បារ៉ាបាស​នេះ​ជា​ចោរ​ព្រៃ។


Events preceding Easter -- Maundy Thursday


5 comments:

Anonymous said...

Male Rabbits lay eggs in the desert on the day after the Romans killed the bastard on the cross who cliamed he's the son of woman, with no husband, but was impregnated by the ghost.

Weird story for human kind.

Anonymous said...

Man made up story,and later people
believed this story.

Anonymous said...

The bitch Mary was fucked by a Roman soldier and begot a retarded kid called Jesus. Who whould be in his normal right mind go around telling people I am the son of god please follow me ?

These bible shit was made up 3 hundred years later to justify the retarded's claim to dogdom.

Anonymous said...

There are true stories and man-made stories. If you find the true story you will save by it. If not, you will go astray. Wish you all the best. Any way, I love the story by John about Jesus Christ. God bless you.

Anonymous said...

I think if you want to propagate about Christ you can build your own blog about this separately. Don't make this blog for your own business. the blogger is free pls go for it. Don't try to separate Khmer people by believe I beg. Khmer people have many problems to solve now don't make up mores if you love Khmer people. To propagate Religion must do by honesty not by converting people mind. You have many ways to propagate your religion but not here. I am sorry if I say something wrong.