KI Media: Events of the Week preceding Easter (Luke 19, 22 in Khmer)

ព្រះយេស៊ូយាងចូលក្រុងយេរូសាឡឹម

កាលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលដូច្នោះហើយ ព្រះអង្គក៏យាងនាំមុខបណ្ដាជន ឡើងទៅក្រុងយេរូសាឡឹម។ លុះព្រះអង្គយាងជិតដល់ភូមិបេតផាសេ និងភូមិបេតថានី ដែលនៅចង្កេះភ្នំដើមអូលីវ, ព្រះអង្គចាត់សិស្សពីររូបអោយទៅមុន ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរទៅភូមិខាងមុខនោះ។ ពេលអ្នកទៅដល់ អ្នកនឹងឃើញកូនលាមួយដែលគេចងនៅទីនោះ ពុំទាន់មាននរណាជិះនៅឡើយទេ។ ចូរស្រាយវាដឹកមក។ ប្រសិនបើមានគេសួរថា “ហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រាយវា?”, ចូរឆ្លើយទៅគេថា “ព្រះអម្ចាស់ត្រូវការវា។”»

សិស្សទាំងពីរក៏ចេញទៅ ហើយឃើញដូចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលប្រាប់គេមែន។ ពេលគេកំពុងស្រាយកូនលា ម្ចាស់វាសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកស្រាយលានេះ?»

សិស្សឆ្លើយថា៖ «ព្រះអម្ចាស់ត្រូវការវា។»

បន្ទាប់មក អ្នកទាំងពីរដឹកកូនលាយកមកថ្វាយព្រះយេស៊ូ ហើយក្រាលអាវធំរបស់ខ្លួនលើខ្នងវា ថ្វាយព្រះអង្គគង់។ នៅពេលព្រះអង្គយាងទៅមុខ មនុស្សម្នាយកអាវធំរបស់ខ្លួនមកក្រាលតាមផ្លូវ។

កាលព្រះយេស៊ូយាងតាមផ្លូវដែលចុះពីភ្នំដើមអូលីវ មកជិតដល់ក្រុងយេរូសាឡឹម មានសិស្សច្រើនកុះករអរសប្បាយ, នាំគ្នាបន្លឺសំឡេងសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់អំពីការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មាន ដែលគេបានឃើញ។ គេពោលថា៖

«សូមព្រះជាម្ចាស់ប្រទានពរដល់

ព្រះមហាក្សត្រដែលយាងមក,

ក្នុងព្រះនាមព្រះអម្ចាស់!

សូមសន្តិភាពកើតពីស្ថានបរមសុខមក,

សូមលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ

នៅស្ថានដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត!»

មានអ្នកខាងគណៈផារីស៊ី*ខ្លះ ដែលនៅក្នុងចំណោមបណ្ដាជន ទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «លោកគ្រូ សូមឃាត់សិស្សរបស់លោកអោយនៅស្ងៀមផង!»

ព្រះយេស៊ូមាន ព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថា ប្រសិនបើអ្នកទាំងនេះនៅស្ងៀម ដុំថ្មមុខជាស្រែកជំនួសគេវិញមិនខាន។»

ព្រះយេស៊ូសោកសៅស្រណោះក្រុងយេរូសាឡឹម

កាលព្រះយេស៊ូយាងជិត ដល់ក្រុងយេរូសាឡឹម ព្រះអង្គទតឃើញទីក្រុង, ហើយទ្រង់ព្រះកន្សែងនឹកអាណិតក្រុងនោះ ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖ «យេរូសាឡឹមអើយ! គួរអោយស្ដាយពេក។ នៅថ្ងៃនេះ អ្នកពុំបានយល់ហេតុការណ៍ដែលផ្ដល់សេចក្ដីសុខសាន្តមកអ្នកសោះ ដោយអត្ថន័យនៅលាក់កំបាំងនៅឡើយ--អ្នកពុំអាចមើលឃើញបានទេ។ នៅពេលខាងមុខ ខ្មាំងសត្រូវនឹងមកបោះទ័ពឡោមព័ទ្ធជុំវិញអ្នក, ហើយវាយប្រហារអ្នកពីគ្រប់ទិស។ គេនឹងកំទេចអ្នកចោល ព្រមទាំងសម្លាប់អ្នកក្រុងអោយវិនាសបង់ផង។ គេមិនទុកអោយដុំថ្ម នៅត្រួតពីលើគ្នា ក្នុងក្រុងទៀតឡើយ ដ្បិតអ្នកពុំបានទទួលស្គាល់ពេលកំណត់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានយាងមក សង្គ្រោះអ្នកទេ។»

ដំណឹងល្អរៀបរៀងដោយ លោកលូកា ២២

Luke 22

ការឃុបឃិតចាប់ព្រះយេស៊ូ

ពិធីបុណ្យនំបុ័ងឥតមេ ដែលហៅថាបុណ្យចម្លងនោះ កាន់តែជិតដល់ហើយ។ ពួកនាយកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យ រិះរកមធ្យោបាយធ្វើគុតព្រះយេស៊ូ, ដ្បិតគេខ្លាចប្រជាជន។ ពេលនោះ មារសាតាំងបានចូលយូដាសហៅអ៊ីស្ការីយ៉ុតជាសិស្សម្នាក់ ក្នុងក្រុមទាំងដប់ពីររូប។ យូដាសបានទៅពិគ្រោះជាមួយពួកនាយកបូជាចារ្យ និងមេក្រុមរក្សាព្រះវិហារ អំពីឧបាយកលដែលត្រូវបញ្ជូនព្រះអង្គទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ពួកគេ។ លោកទាំងនោះសប្បាយចិត្តណាស់, ហើយព្រមព្រៀងគ្នាសន្យាថា នឹងអោយប្រាក់គាត់។ យូដាសយល់ព្រម, ហើយរកឱកាសល្អ ដើម្បីនាំគេទៅចាប់ព្រះយេស៊ូ មិនអោយបណ្ដាជនដឹងឡើយ។

ព្រះយេស៊ូអោយគេរៀបចំធ្វើបុណ្យចម្លង

លុះដល់ថ្ងៃបុណ្យនំបុ័ងឥតមេ ជាថ្ងៃដែលគេត្រូវសម្លាប់កូនចៀមធ្វើយញ្ញបូជា សំរាប់បុណ្យចម្លង, ព្រះយេស៊ូបានចាត់លោកពេត្រុស និងលោកយ៉ូហាន អោយទៅមុន, ដោយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរទៅរៀបចំពិធីជប់លៀង សំរាប់យើងនៅក្នុងពេលបុណ្យចម្លង។ »

អ្នកទាំងពីរទូលសួរព្រះអង្គថា៖ «តើព្រះគ្រូចង់អោយយើងខ្ញុំរៀបចំជប់លៀង នៅកន្លែងណា?»

ព្រះយេស៊ូមាន ព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ពេលចូលទៅដល់ក្នុងទីក្រុង, អ្នកនឹងជួបបុរសម្នាក់លីក្អមទឹក។ ចូរដើរតាមគាត់រហូតដល់ផ្ទះដែលគាត់ចូល, ហើយនិយាយនឹងម្ចាស់ ផ្ទះថា “លោកគ្រូចាត់យើងអោយមកសួរអ្នកថា បន្ទប់ដែលលោកនឹងជប់លៀងជាមួយសិស្សក្នុងពេលបុណ្យចម្លង នៅឯណា?” ម្ចាស់ផ្ទះនឹងបង្ហាញបន្ទប់មួយយ៉ាងធំ នៅជាន់ខាងលើដែលរៀបចំជាស្រេច។ ចូររៀបចំម្ហូបអាហារសំរាប់បុណ្យចម្លងនៅក្នុងបន្ទប់នោះចុះ។»

អ្នកទាំងពីរក៏ចេញទៅ ហើយបានឃើញ ដូចព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលប្រាប់មែន។ គេរៀបចំម្ហូបអាហារសំរាប់បុណ្យចម្លង។

ពិធីជប់លៀងរបស់ព្រះអម្ចាស់

លុះដល់ពេលកំណត់ហើយ ព្រះយេស៊ូក៏រួមតុជាមួយក្រុមសាវ័ក។ ព្រះអង្គមាន ព្រះបន្ទូលថា៖ «មុនពេលខ្ញុំរងទុក្ខលំបាក ខ្ញុំចង់បរិភោគម្ហូបអាហារក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លងនេះ ជាមួយអ្នករាល់គ្នាណាស់! ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំនឹងមិនបរិភោគម្ហូបអាហារបុណ្យចម្លងនេះទៀតទេ លុះត្រាតែពិធីបុណ្យនេះបានសំរេចសព្វគ្រប់ នៅក្នុងព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់។ »

ព្រះអង្គយកពែងមួយមកកាន់ ហើយអរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់។ រួចព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «ចូរយកទៅចែកគ្នាពិសាចុះ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នក រាល់គ្នាថា ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ខ្ញុំមិនទទួលទានស្រាទំពាំងបាយជូរទៀតឡើយ, លុះត្រាតែព្រះរាជ្យព្រះជាម្ចាស់មកដល់។ »

បន្ទាប់មក ព្រះអង្គយកនំបុ័ងមកកាន់, អរព្រះគុណព្រះជាម្ចាស់, រួចព្រះអង្គកាច់ប្រទានអោយគេទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖ «នេះ ជារូបកាយខ្ញុំដែលត្រូវបូជា សំរាប់អ្នករាល់គ្នា, ចូរធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីនឹករឭកដល់ខ្ញុំ។»

លុះជប់លៀងរួចហើយ ព្រះអង្គធ្វើតាមបែបដដែល, ទ្រង់យកពែងមកកាន់ ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖ «នេះជាពែងនៃសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីចងឡើង ដោយសារលោហិតខ្ញុំ ដែលត្រូវបង្ហូរសំរាប់អ្នករាល់គ្នា។ ប៉ុន្តែ តោងដឹងថា អ្នកដែលនឹងបញ្ជូនខ្ញុំ ក៏នៅរួមតុជាមួយខ្ញុំដែរ។ បុត្រមនុស្សត្រូវតែស្លាប់ តាមព្រះជាម្ចាស់បានកំណត់ទុកមក, តែអ្នកដែលបញ្ជូនបុត្រមនុស្ស មុខជាត្រូវវេទនាពុំខាន។»

ពេលនោះ ពួកសិស្សសួរគ្នាទៅវិញទៅមកចង់ដឹងថា ក្នុងចំណោមពួកគេ តើនរណាមានបំណងប្រព្រឹត្តដូច្នេះ។

អ្នកធំត្រូវបំរើអ្នកតូច

ខណៈនោះ ពួកសាវ័កជជែកទាស់ទែងគ្នាចង់ដឹងថា ក្នុងចំណោមពួកគេ នរណាមានឋានៈធំជាងគេ។ ព្រះយេស៊ូមាន ព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ស្ដេចទាំងឡាយតែងតែត្រួតត្រាលើប្រជារាស្ត្រk ហើយអ្នកកាន់អំណាចតែងអោយគេហៅខ្លួនថា អ្នកមានគុណ។ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញ មិនត្រូវធ្វើដូច្នោះឡើយ។ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អ្នកដែលធំជាងគេ ត្រូវធ្វើតូចជាងគេ, ហើយអ្នកដែលដឹកនាំគេ ត្រូវបំរើគេវិញ។ អ្នកដែលអង្គុយនៅតុ និងអ្នកបំរើតុ តើអ្នកណាធំជាង? ធម្មតា អ្នកអង្គុយតុ ធំជាងអ្នកបំរើតុ។ រីឯខ្ញុំ, ខ្ញុំនៅកណ្ដាលចំណោមអ្នករាល់គ្នា, ខ្ញុំធ្វើជាអ្នកបំរើទៅវិញ។ គ្រប់ពេលខ្ញុំជួបទុក្ខលំបាក អ្នករាល់គ្នាស៊ូទ្រាំនៅជាមួយខ្ញុំជានិច្ច។ ហេតុនេះហើយ បានជាខ្ញុំប្រគល់ព្រះរាជ្យអោយអ្នករាល់គ្នា ដូចព្រះបិតាបានប្រគល់មកអោយខ្ញុំដែរ។ ក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ខ្ញុំ អ្នករាល់គ្នានឹងបរិភោគរួមតុជាមួយខ្ញុំ, ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងអង្គុយលើបល្ល័ង្ក ដើម្បីគ្រប់គ្រងលើកុលសម្ព័ន្ធ*ទាំងដប់ពីរនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ »

ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអំពីលោកពេត្រុសបដិសេធមិនស្គាល់ព្រះអង្គ

«ស៊ីម៉ូន! ស៊ីម៉ូនអើយ! មារសាតាំងបានទាមទារសុំរែងអ្នករាល់គ្នា ដូចគេរែងអង្ករ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានអង្វរព្រះជាម្ចាស់ សូមកុំអោយអ្នកបាត់ជំនឿឡើយ។ លុះដល់ពេលអ្នកប្រែចិត្តមកវិញ ចូរជួយបងប្អូនរបស់អ្នកអោយមានជំនឿមាំមួនផង។ »

លោកពេត្រុសទូលព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! ទូលបង្គំត្រៀមខ្លួនជាស្រេច, ទោះបីត្រូវជាប់ឃុំឃាំង ឬត្រូវស្លាប់ក៏ដោយ ទូលបង្គំសុខចិត្តទៅជាមួយព្រះអង្គរហូត។»

ព្រះយេស៊ូមាន ព្រះបន្ទូលតបទៅគាត់ថា៖ «ពេត្រុសអើយ! ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នកថា នៅយប់នេះ មុនមាន់រងាវ អ្នកនឹងបដិសេធបីដងថាមិនស្គាល់ខ្ញុំ។»

បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរសិស្សថា៖ «កាលដែលខ្ញុំចាត់អ្នករាល់គ្នាទៅ ដោយគ្មានថង់ប្រាក់, ថង់យាម ឬស្បែកជើង, តើអ្នករាល់គ្នាមានខ្វះខាតអ្វីទេ?»

គេទូលថា៖ «យើងខ្ញុំគ្មានខ្វះខាតអ្វីទេ។»

ព្រះអង្គមាន ព្រះបន្ទូលទៀតថា៖ «ឥឡូវនេះ អ្នកណាមានថង់ប្រាក់ ត្រូវយកទៅជាមួយ, ហើយអ្នកណាមានថង់យាម ក៏ត្រូវយកទៅជាមួយដែរ។ រីឯអ្នកដែលគ្មានដាវ ត្រូវលក់អាវធំរបស់ខ្លួន ទិញដាវមួយទៅ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ក្នុងគម្ពីរមានចែងទុកអំពីខ្ញុំថា “គេបានរាប់លោកទុកដូចជាអ្នកមានទោសឧក្រិដ្ឋ។” ហេតុការណ៍នោះត្រូវតែកើតមាន ស្របតាមគម្ពីរ។»

ពួកសិស្សទូលព្រះអង្គ ថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! យើងមានដាវពីរ។»

ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលឆ្លើយតបវិញថា៖ «ប៉ុណ្ណឹងគ្រប់គ្រាន់ហើយ!»